نام دارو: سفیکسیم
طبقه بندی دارویی: آنتی باکتریال
شکل دارویی: سوسپانسیون خوراکی
دوز دارویی: 100 میلی گرم در 5 میلی لیتر
نوع بسته بندی: شیشه 100 میلی لیتری
توضیحات:
مکانیسم اثر:
1) اتصال به PBP های ویژه که به منزله گیرنده‌های دارویی عمل می‌کنند.
2) مهار تولید دیواره سلولی از طریق توقف ترانس پپتیداسیون پپتیدوگلیکان
3) فعال کردن آنزیم‌های اتولیتیک در دیواره سلولی که ضایعاتی ایجاد می‌کند که سبب مرگ سلول می‌شود.
موارد استعمال:
به عنوان یک سفالوسپورین سوم با خاصیت باکتریسیدی در عفونتهای ذیل به کار می‌رود:
- گونوره
- اتیت گوش میانی
- فارنژیت
- عفونتهای دستگاه تنفسی تحتانی یعنی برونشیت
- و عفونتهای دستگاه ادراری
فارماکوکینتیک:
- فقط چیزی در حد 40-50 درصد یک دوز خوراکی سفیکسیم از طریق لوله گوارش جذب می‌شود که این مقدار با خوردن دارو قبل و بعد از غذا تفاوتی پیدا نمی‌کند. سفیکسیم در فرم سوسپانسیون بهتر از فرم قرص جذب می‌شود، جذب نسبتا" کند انجام می‌گیرد. غلظت حداکثر پلاسمایی دارو، 2-6 ساعت پس از مصرف یک دوز 200 یا 400 میلی‌گرمی حاصل می‌شود. نیمه عمر پلاسمایی معمولا" 3-4 ساعت بوده و ممکن است به هنگام وجود اختلالات کلیوی طولانی‌تر شود. حدود 65 درصد سفیکسیم به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌گردد.
- اطلاعات ما درباره توزیع سفیکسیم در بافتها و مایعات بدن محدود است، این دارو از جفت عبور می‌کند. ظاهرا" غلظت بالای دارو را بتوان در صفرا و ادرار یافت. حدود 20 درصد یک دوز خوراکی از طریق ادرار بدون تغییر در 24 ساعت دفع می‌گردد. بیش از 60 درصد ممکن است از مسیر غیر کلیوی از بدن خارج شود. هیچ شاهدی بر متابولیسم دارو وجود ندارد، ولی به نظر می‌رسد که مقدار اندکی از دارو ممکن است از طریق صفرا و همراه با مدفوع از بدن بیرون رود.
احتیاطات:
- تجویز این دارو بدون وجود یک عفونت کاملا" ثابت شده و یا احتمال قوی یک عفونت ممکن است منجر به ایجاد مقاومت میکروبی نسبت به دارو شود.
- احتمال قوی ایجاد مقاومت میکروبی که نتیجه رشد بیش از حد میکروارگانیسم‌ها می‌باشد، باید مدنظر قرار گیرد، خصوصا" که به مدت طولانی از این دارو استفاده شود.
- مقدار مصرف دارو باید با وضعیت بیمار تطبیق داده شود، مخصوصا" بیمارانی که مبتلا به اختلال عملکرد کلیه باشند، در بیماران مبتلا به عوارض گوارشی خصوصا" بیماران مبتلا به کولیت، این دارو باید با احتیاط تجویز شود.
- مصرف سفیکسیم ممکن است با پایین افتادن فعالیت پروترومبین همراه باشد، خصوصا" در بیمارانی که مشکل کلیوی یا کبدی داشته و یا آنان که سوء تغذیه داشته و یا بیمارانی که تحت درمان با داروهای ضد انعقاد خون بوده‌اند.
موارد منع مصرف:
مصرف سفیکسیم در بیمارانی که حساسیت شناخته شده نسبت به سفالوسپورین‌ها دارند، ممنوع است.
عوارض جانبی:
- بیشترین و شایع‌ترین عارضه این دارو، عوارض گوارشی است که در حدود 30 درصد مصرف‌کنندگان دیده می‌شود. این عوارض عبارتند از اسهال، دردهای شکمی، تهوع، سوء هضم که این عوارض با درمانهای علامتی و یا قطع دارو از بین می‌روند.
- عوارض حساسیتی نیز با مصرف آن دیده شده مثل واکنش‌های آنافیلاکتیک، بثورات جلدی، کهیر، تب دارو، خارش، آنژیوادم، ورم صورت، ارتیمامولتی فرم، سندرم استیونس جانسون و واکنش‌های شبیه بیماری سرم
- عوارض کبدی دارو عبارت است از بالا رفتن گذرای سطح SGOT و SGPT. آلکالین فسفاتاز، هپاتیت و زردی
- عوارض سیستم اعصاب مرکزی: شامل سردرد، گیجی، تشنج
- عوارض خونی مانند ترومبوسیتوپنی گذرا، لوکوپنی، نوتروپنی، ائوزینوفیلی
- و دیگر عوارض شامل خارش منطقه تناسلی، واژینیت، کاندیدیاز، نکروز اپیدرم
مقدار مصرف:
بزرگسالان:
200 تا 400 میلی‌گرم، روزانه یک بار در روز و یا دو بار در روز
کودکان بزرگتر از 6 ماهه و کمتر از 50 میلی‌گرم وزن:
8 میلی‌گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن، روزانه یک بار یا دو بار در روز
تداخلات اثر دارویی:
- در مصرف همزمان با داروهای ضد انعقاد، سفیکسیم ممکن است زمان پروترومبین را افزایش دهد.
- مصرف همزمان کاربامازپین و سفیکسیم، ممکن است باعث بالا رفتن سطح کاربامازپین شود.
مصرف در بارداری:
فقط زمانی مصرف شود که ضرورت تجویز مسلم باشد.
مصرف در شیردهی:
مادران به هنگام استفاده از سفیکسیم، باید از شیر دادن خودداری نمایند.
شرایط نگهداری دارو:
دارو را در دمای بین 20-25 درجه سانتیگراد نگهداری نمایید.
